XIV.

Napoleone, cardinale diacono del titolo di S. Adriano, scrive a D. Giacomo II re di Aragona dalla città di Avignone; gli manifesta la sua contentezza pe’ soccorsi inviati a Ugone giudice di Arborea, e per la spedizione armata, capitanata dall’Infante D. Alfonso, che si preparava per la conquista della Sardegna: lo informa dello stato, in cui egli avea lasciato l’isola, e di quanto avea operato il suddetto Ugone contro i Pisani, dichiarandosi per il primo a favore della causa regia; magnifica perciò i meriti grandissimi del giudice; e dice di avergli scritto efficacemente, e che gli scriverebbe di nuovo, affinchè recasse ad effetto quanto si era concertato alla sua presenza, e dell’arcivescovo di Arborea, da Vitale di Villanova, e Guglielmo Olomario ambasciatori di esso re di Aragona da una parte, e Mentanario inviato di Ugone dall’altra, tosto che l’Infante arriverebbe a Sardegna.

(1323, 23 maggio).

Dal R. Archivio di Barcellona, Armar. VIII. Sard. Num. CCCXXXXVIIII.

Serenissimo Principi Domino Iacobo, Dei gratia, Regi Aragonum, Valentiae, Sardiniae, et Corsicae, Comitique Barchinonae, ac Sanctae Romanae Ecclesiae Vexillario, Amirato, et Capitaneo generali, amico nostro charissimo, Neapoleo miseratione Sancti Adriani Diaconus Cardinalis, salutem, et paratam ad beneplacita voluntatem. Litteras Serenitatis Regiae letanter recepimus, et gaudemus quam plurimum, tam de celeri succursu transmisso, per magnificentiam Regiam, ad petitionem nobilis viri domini Ugonis, Vicecomitis de Basso, Iudicis Arboreae, quam etiam de praeparata expeditione faelicis stolii vestri, cum quo Inclitus Princeps Primogenitus vester, Infans Dominus Alphonsus, Comes Urgellens accelerare festinat, ad consecutionem, Deo auctore, insularum Sardiniae, et Corsicae, possessionis regni vestri, quam Dei auxilio praeeunte, facilem cum gaudio expectamus, secundum negotii qualitatem. Credimus certe, quod providus, et discretus vir Guyllermus Oulomarii, consiliarius dilectus, et familiarius Regius, relatione veridica, sapientiae Regiae nostrum, quem vidit recitavit affectum. Sed in veritate, charitas, et sincera affectio cordis nostri, ad omnem honorem, et exaltationem Regiae coronae vestrae, et domini Infantis, plus flagrant in corde nostro, quam possimus exterius opere demonstrare. Praedicto autem domino Iudici Arboriensi jam efficaciter scripsimus, et iterum scrivemus, quod ea quae fuerunt ordinata, in praesentia nostra, ac venerabilis in Christo Patris Archiepiscopi Arboriensi ac nobilibus militis vestri, et ambaxiatoris, et consiliarii, Domini Vitalis de Villanova primo, et postmodum praedicti consiliarii vestri, et nuntii Guyllermi Aulomarii, ac Montanarii, nuntii praedicti Iudicis, statim cum dominus Infans intraverit Sardiniam, complete, perfecte studeat cum effectu, et Regiam magnificentiam ex abundanti ortam, ut eidem Iudici, ea, que tractata sunt, plene, et gratiose faciat observari. Nam primitas adhaesionis coronae Regiae, et resistentiae, quam primo fecit contra Pisanos, magnum locum obtinet meritorum, nec haec scribimus, quia de praedictis in aliquo dubitemus; sed ut sapientia regalis pectoris Dominum Infantem informet, ut super hiis, et super aliis, quae occurrent strenue, et viriliter, sapienter, et discrete procedat, et quod semel ex ore suo processerit, cum circunstantiis predictis observare nitatur. Nam sic eius crescet honor, et fama, et non solum sibi subiecti ex debito, sed etiam alii sub umbra eius fiducialiter requiescent. Sicque alia occurrant per nos possibilia fieri, secura fiducia placeat intimare. Circa negotium religiosi viri fratris Ferrarii de Apilia, fecimus quod potuimus, et in futurum sine negligentia faciemus; quia quidquid Serenitas Regia nobiscum tanto recomendat affectu non possemus negligere; tamen sciunt nuntii vestri, quod Sanctissimus Pater Dominus noster est in aliquibus stricti juris; speramus tamen quotidie meliora, maxime si arriserint prospera, in assumptione praedicta, ut jam grata nuntia manifestant. Postquam usque huc praesentes litteras fieri feceramus, intelleximus, quod nuntius, qui portabat litteras nostras praedictas Iudici Arboreae, adhuc erat Nisiae in transitu impeditus, sed solliciti erimus efficaciter soribere per alium, non semel, sed pluries sicut fuerit opportunum, et nunc alias eidem Domino Iudici litteras scribimus, cuius thenor in littera Goulomarii continetur.

Datum Avinionis die XXIII. mensis madii.